Emre Dikmen ALTÜST

Sözsüz biten uyanışların her birindeyim.
Ağarmamış gündüzler söyle kimin için.
Kalabalık arasında yaşıyormuş gibiyim.
Görür onlar, konuşmazlar sanki deliyim.
Karıştırsam cebimi bugün azcık meteliksizim.
Tezgâhlar toplanır akşamüzerleri.
Etrafa saçılmış ezilen hayalleri.
Evlerde açılır hüzün poşetleri.
Görür onlar, umursamazlar bilirim.
Ömür kısa, yollar uzun, her şey insan için.
Azar azar fark edişler, çoğu zaman terk edişler.
En kahırlı bekleyişlerden.
Anladım ki geç kalmışsın, bu dünya ALTÜST olmuş.
Emek ucuz, çalışıyordun ki sen.
Gitsem mi, kalsam mı? Umut yorgunu musun sen delikanlı?
İçimizde sözler saklı, bu günler sanki ayrı.
Dökülen umutlarımızdan söyle kim kaldı!